عجب پسر خاله ي باهالي منو ياد كوچيكياي داداشم ميندازه يادمه دبستاني كه بود تمام كاراي مدرسه رو دوشه اين بيچاره بود فكر كنيد تهيه ظروف افطاري مدرسه خريد توپ برا زنگ ورزشتهيه روزنامه ديواري به تنهايي و نوشتن اسم دوستاش كپي از كتاب رنگ اميزي واسه زنگ هنرو هزارو يك چيزه ديگه خلاصه كلام من پسر خالتو درك ميكنم

و اما نظر در مورد پست جديدت

بايد از اين به بعد خيلي حواسم باشه تا خدايي ناكرده از لحاظ علم جامعه شناسي جز دسته ي فضول هاي اجتماع به حساب نيايم .در هر صورت ازت ميخوام منطقي فكر كني

سلام ياغي خان

راستي من هنوز نفهميدم كه داستان اين ايميل شما كه اين گوشه تو وبلاگ هست چيه؟؟؟؟

درسته يا الكيه؟ اينقدر تنبلم كه خودم هنوز امتحان نكردم ها....اگه خودت بگي اينقدر خوبه

منتظرم

راستي تو تهران تو مسير روزانه خودتون، جاي خوبي براي عكاسي از طبيعت زيباي پاييز نميشناسيد؟.....براي همكاري يا ميشه دست جمعي با شما و دوستان رفت يا من خودم تنهايي برم

راستي شما استادي....براي همكاري در خدمتيم ولي براي شاگردي نخير....شما استادي

راستي از دوستتون خبري نداديد....fabba30n.parsiblog رو مي گم..خبري ازش نيست؟؟؟

بيچاره پسر خاله فداكار...احتمالا نسبتي با پتروس نداره

البته صداقت هميشه زيباست

سوم

اول

دوم