از روی پل عابر پیاده یکی از میدان های معروف دیارم رد میشدم

که دیدم روی پل یه پسر بچه نشسته داره مشق مینویسه و یه

ترازو هم جلوشه و هرز گاهی به عابرین التماس میکنه .... یه خرده

جلوتر یه دختر 10_12 ساله  یه جوری به میله های پل تکیه داده

بود که اگه اون پاکتهای فال و اون لباسهای ژولیده رو نداشت من

فکر میکردم که ملکه پل هستش ... وقتی از پله های پل داشتم

میومدم پایین یه دختر بچه خیلی کوچلو که بیشتر از 3 سال نداشت،

روی پله ها کز کرده بود، با یه عالمه پاکت فال و اگه تا شب اونجا

میموند حتما توی اون هوای سرد یخ میزد ... وقتی از پل اومدم پایین

یه پارچه تبلیغاتی بزرگی دیدم که عکس یه کودک غزه ای بود و

در کنار عکسش نوشته شده بود ، کجایید ای آزادگان !

از یه محله شلوغ و پر رفت و آمد دیارم رد میشدم که دیدم یه

مرد نابینا فال میفروخت ، یه زن مسن یه ترازو جلوش بود ،

یه پیرمرد نحیف واکسی که چشمانش ملتمسانه به دنبال کفش

میگشت برای واکس زدن و یه مرد بی دست .... وهمه در

استرس آمدن شهرداری و جمع کردن بساط و.... و آن طرف تر

صندوق کمکهای مالی به غزه ...!

پ.ن. چرا انقدر افرط و تفریط ؟

پ.ن. قایقی خواهم ساخت ، خواهم انداخت به آب ....