دیگه فکر کنم انگشت نما شدن ما توی جهان شده
                 امری ثابت . حالا من به همه ی اون چیزهایی که
                   باعث این امر شده نمی پردازم و اکتفا به مورد آخر
میکنم ، المپیک چین رو میگم دیگه . تا دیروز که من
اخبار رو پیگیر بودم ضربه فنی شدن و نفر 4 شدن
از 4 نفر و نفر 60 شدن از 64 نفر و ... . شدیم

کرکره خنده بر و بچز جهان البته قیافه مجری هم
که اخبار ورزشی میگه دیدنیه !!!
با فرض اینکه این افراد واقعا منتخب شدند توی
رشته خودشون و فرستاده شدن به المپیک ،
چرا انقدر این منتخبین ایران سطح شون باید
پایین باشه در دنیا ؟ این همه بودجه و پول
کشور نه تنها به بار نمیشینه بلکه با بی آبرویی
هم همراه میشه . اگه انقدر سطح رو پایین
میبینند چرا این هزینه ها و این نیشخند های
جهان رو به جون و دل میخرند ؟ البته عده ای
میگند عیبی نداره به هر حال ورزشکارها یه
محکی میخورند ! در جواب این دوستان باید
گفت : بله دیگه کشوری که هیچ کس ( البته
اونایی که سرشون به تنشون می ارزه ) حاضر
نیست باهاش بازی تدارکاتی کنه ، چاره ای برای
محک خوردن نداره جز مسابقات جهانی ....
پ.ن. البته نمیگم مدال نمیگیریم ، میگیریم اونم
رنگ و وارنگ اما به اندازه انگشتان دست شایدم

کمتر ، اونم توی بازی های انفرادی !(عجب پیشبینی) 
پ.ن. البته یکی که میتونست حتما مدال بیاره
نیست توی المپیک ! البته میگن که مصدوم بوده ؟!
بعد یکی دیگه که مصدوم بوده رو بردن المپیک که
اصلا نتونست روز رقابتش حاضر بشه و الان در
چین در بستر بیماری است !!! یکی از ورزشکارها
هم که به دلایلی بزرگش کرده بودند،  حذف شد!

  پ.ن. یکی میگفت برای کنفرانس علمی دعوت شده
بودیم یک کشور اروپایی و شرایط فکری حاکم بر ایران
به گونه ای بود که ما مثل این بچه تنبل ها که درس
رو نخوندن و بلد نیستند ، یواش حرف میزنند ما هم
همونطوری ملیتمون رو گفتیم ....
پ.ن. به نظرم مسئولین میتونند با داشتن احساس
مسئولیت بیشتر اونم در برابر تک تک هم میهنانمون
کاری کنند که حداقل نام ایران رو توی چنین 
ماراتن هایی بلند کنند ، نه فقط به فکر ....
پ.ن. به امید روزی که واقعا افتخار کنیم به ایرانی
بودنمون و نه فقط با شعار ....